Toen het schip uit de Verenigde Staten in 1902 bij de Galata-pier in Istanbul aanmeerde, bracht het een opmerkelijke vrouw naar de kust: Alice Manning, een Amerikaans staatsburger, was met haar man in Istanbul aangekomen, die les zou gaan geven aan het Robert College, een prestigieuze Amerikaanse universiteit in de stad.

Op weg naar hun hotel was mevrouw Manning doodsbang en diep getroffen door de site van de grote aantallen zwerfkatten en -honden in een erbarmelijke staat. Ze had nog nooit zoiets gezien. Wat zou ze gaan doen? Als ze in Istanbul zou blijven, hoe zou ze dag in dag uit omgaan met deze hartverscheurende situatie?

In hun hotel raakte ze zelfs haar bagage niet aan; ze dacht dat ze misschien terug zouden moeten gaan. Ze sliep de hele nacht niet, en toen de dageraad over de stad brak, had ze besloten: Nee ... ze ging niet terug naar de Verenigde Staten. Om te ontsnappen aan dit alles voor haar eigen gemoedsrust, om haar deze zielige wezens de rug toe te keren, gezien hoe het leven voor hen was, zou een vreselijk verraad zijn. Ze zou in plaats daarvan blijven en deze dieren zoveel mogelijk helpen tot het einde van haar leven.

Inderdaad, toen Alice Manning in 1947 in Istanbul stierf, waren de 45 jaar die ze in deze stad doorbracht vol herinneringen aan de meedogenloze strijd die ze had aangegaan voor de straathonden van dit land, Turkije.

Als THKD houden we de herinnering levend aan deze unieke persoon, onze legendarische oprichter, een echte pionier voor het welzijn van dieren, Alice Manning. Onze diepe bewondering en genegenheid voor haar ondersteunen ons bij het voortzetten van haar missie en het trouw blijven aan haar principes.

Vandaag de dag bekend als Türkiye Hayvanları Koruma Derneği (THKD - Turkse vereniging voor de bescherming van dieren) gaat onze vereniging terug tot de tijd van het Ottomaanse rijk. THKD is een directe voortzetting van İstanbul Himaye-i Hayvanat Cemiyeti die in 1912 werd opgericht door de civiele en militaire notabelen van het Ottomaanse Rijk samen met Alice Manning, onze oprichter en haar vriendengroep.

Wat de Ottomaanse staatslieden ertoe bracht was de verbanning van de straathonden van Istanbul naar een onbewoond eiland in de buurt van de stad en de verontwaardiging die dit veroorzaakte. Het spektakel van hondenpozen die door de straten dwaalden, werd als niet passend beschouwd voor de pogingen om het imago van de stad als hoofdstad van het rijk te moderniseren en in 1910 werden de honden op binnenvaartschepen geladen en naar het eiland gestuurd dat bekend staat als Hayırsız Ada ( Sivri Ada) en daar achtergelaten om van de honger te sterven. Er was ook geen water op het eiland. Er wordt gezegd dat de kreten van de dieren te horen waren vanaf de oevers van Istanbul, en mensen probeerden daar te varen en de dieren te redden. Deze wrede daad werd ook veroordeeld door de westerse pers. De regering van de dag besefte dat er een liefdadigheidsinstelling moest worden opgezet om te werken aan een humane behandeling van honden. Alice Manning en haar vrienden, van wie sommigen leraren en studenten waren aan het Robert College, hadden al aan dat doel gewerkt. Ze vormden de allereerste vrijwillige groep om dieren te helpen, "Arms of Mercy" in 1908. Prominente Ottomaanse staatslieden van de dag bundelden hun krachten met Alice Manning en haar omgeving, en in 1912 İstanbul Himaye-i Hayvanat Cemiyeti - Istanbul Society for the Protection of Animals is opgericht.

De leden van het uitvoerend comité van de Society waren prominente staatslieden van de dag waarvan sommigen zelfs waren opgestaan ​​naar het kantoor van de grootvizier (premier): de president was Hüseyin Hilmi Pasha, ondervoorzitters waren prins Said Halim Pasha en İsmail Cenani Bey. De penningmeester was een Engelsman, Sir Henry Babington Smith, die de directeur was van de Ottomaanse Nationale Bank. Zowel de gouverneur als de burgemeester van Istanbul, de minister van Buitenlandse zaken Asım Bey en de oorlogsminister Mahmut Şevket Pasha waren lid van het uitvoerend comité. Prominente leden van de Ottomaanse keizerlijke familie en ambassadeurs van verschillende landen en hun echtgenotes waren ereleden van de Society. Lady Lowther, de vrouw van Sir Gerard Lowther, de Britse ambassadeur in Istanboel, speelde een prominente rol in de inspanningen om het goede doel op te zetten.

De Balkanoorlog van 1912-1913, toen de Eerste Wereldoorlog in 1914 gevolgd door de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog (1919-1923) beperkte de effectiviteit van de Society. Met de verklaring van de Republiek Turkije begon echter een nieuw tijdperk voor het land en de Society werd opnieuw opgericht onder de naam Himaye-i Hayvanat Cemiyeti, de Turkse vereniging voor de bescherming van dieren, en kreeg zijn erkende wettelijke status op 6 Maart 1924 wordt een van de allereerste goede doelen van de nieuw opgerichte Turkse Republiek. In april 1950, met een speciale dispensatie van de Raad van Ministers, kreeg de Society de status van "een liefdadigheidsinstelling die Turkije als geheel dient en ten goede komt", en in 1973, als erkenning van haar diensten, mocht de Society gebruik maken van het woord Türkiye als onderdeel van de titel. De samengestelde Himaye-i hayvanat was een oude Ottomaanse constructie die "bescherming van dieren" betekent en het woord cemiyet was van Arabische betekenis in de Turkse dernek. In overeenstemming met de taalhervorming in Turkije werd de titel van de Society dus Türkiye Hayvanları Koruma Derneği.

Dit is de geschiedenis van THKD beginnend met de zaden gezaaid door Alice Manning in 1908 als Arms of Mercy en in de loop der jaren getransformeerd in de Turkse Society for the Protection of Animals.

Het grondbeginsel van THKD is om alle diersoorten in staat te stellen hun leven te leiden onder omstandigheden die nooit schadelijk zijn voor hun welzijn.

Vanaf het begin was THKD een pressiegroep die werkte om veranderingen teweeg te brengen in de houding van mensen ten opzichte van dieren en om druk uit te oefenen op de overheid om wetgeving in te voeren om wreedheid en mishandeling van dieren te voorkomen: zelfs in 1908 kwam de Arms of Mercy-groep, de kern van THKD, was tegen het ketenen van honden en het koppelen van hun staarten en oren. Ze verzetten zich ook tegen het vervoer van vee onder inhumane omstandigheden en benadrukten de noodzaak van sterilisatie om de ongecontroleerde toename van straatdieren te remmen.

Als een direct gevolg van de constante druk van THKD op de regering om te handelen, werd het doden van vogels op enigerlei wijze in het park en in tuinen verboden en werd het een strafbare misdaad. Als de daders minderjarig waren, waren hun ouders strafbaar. Met het presenteren van een wetsvoorstel aan het parlement dat uiteindelijk dierenbeschermingswetten zou worden, stelde THKD later een bijgewerkte en uitgebreide wetsvoorstel op met landbouwhuisdieren in deze wet. In 1948, 1950 en 1966 trad de wet in werking en verbood het hondengevecht, hanengevechten, kamelen worstelen, stierenvechten en beren dansen in de straten. Dit waren belangrijke prestaties voor THKD.

Hier is een brief van het ministerie van Landbouw aan THKD in antwoord op een petitie die aan het ministerie is gepresenteerd. De brief dateert van 21 oktober 1947.

Aan de voorzitter van de Turkse Vereniging voor de Bescherming van Dieren

Uw verzoek betreffende het verbod op kamelen worstelen en stier- en hanengevechten is ons door het ministerie van Binnenlandse Zaken toegezonden. Gezien het feit dat deze praktijken aanleiding kunnen geven tot negatieve propaganda over ons land en ook dat ze uiterst schadelijk zijn voor de verbeterde fokkerij van deze dieren, hebben we op 13 maart 1948 aan het ministerie van Binnenlandse Zaken geschreven dat lokale besturen dergelijke praktijken niet mogen toestaan.

Minister van Landbouw pp E. Emrim

De clausules 521 en 577 van het Wetboek van Strafrecht en de gemeentelijke politieregelgeving met betrekking tot de bescherming van dieren werden zodoende in Turkije een wet dankzij het werk van THKD.

In 1952 zond THKD voor het eerst in Turkije dierenartsen en inspecteurs aan boord van de vrachtschepen in de Zwarte Zeehavens om ervoor te zorgen dat dieren onder humane omstandigheden werden vervoerd, dat ze regelmatig werden gevoerd en bewaterd en dat ze goed worden behandeld.

Tussen 1950 en 1960 organiseerde THKD wedstrijden tussen koetsiers op de Prinseneilanden bij Istanbul en reikte prijzen uit aan de winnaars. Het doel van deze wedstrijden was om koetsiers aan te moedigen om beter voor hun paarden te zorgen. In meer recente tijden met de medewerking van WSPA - World Society for the Protection of Animals (nu bekend als World Animal Protection), installeerde THKD een automatisch drinksysteem voor paarden op het eiland en bouwde een put voor koetsiers om water te putten met emmers voor het reinigen van hun dieren en rijtuigen. THKD bouwde ook luifels om schaduwplekken te bieden aan het eindstation waar de rijtuigen zouden samenkomen als ze tussen de tochten wachtten om de paarden tegen de harde zon te beschermen. We hebben ook dierenartsen naar de eilanden gestuurd om de dieren in het gemeentelijk asiel te vaccineren en behandelen voor interne en externe parasieten.

In 1993, wederom in samenwerking met WSPA, begon THKD aan een project voor heel Turkije, genaamd LIBEARTY - FREEDOM to the BEARS. De ministeries van Bosbouw en Toerisme waren ook betrokken bij het project, omdat bepaalde juridische procedures nodig waren. De beren gedwongen om verschillende dansen door hun eigenaren uit te voeren moesten van hun '' eigenaars '' worden weggenomen; hun behandeling, eventuele chirurgische interventie die nodig was en hun revalidatie moesten worden uitgevoerd door de faculteit Diergeneeskunde van de Uludağ-universiteit in Bursa. Het doel van het project was om een ​​einde te maken aan beren die gedwongen worden om dansacts uit te voeren, om de afschuwelijke misdaad van het doden van moederberen te stoppen om de welpen ertoe te brengen hen te trainen als '' dansende beren '', waardoor ze worden gebruikt voor vreselijke beproevingen tijdens een dergelijke training.

WSPA had een faciliteit gebouwd en ingericht in Bursa-Gedikli waar de beren zouden worden gehouden tijdens hun behandeling en revalidatie. Ondertussen begon WSPA met de bouw van een berenreservaat waar de in beslag genomen welpen en volwassen beren waarvan de rehabilitatie was voltooid, de rest van hun leven in vrede konden doorbrengen. De daartoe door het Ministerie van Bosbouw aangewezen plaats was binnen Yeniköy Forest in Karacabey bij Bursa. Het werk aan het berenreservaat werd in korte tijd voltooid en in 1997 werden de eenmalige dansberen van Istanboel teruggebracht tot gezondheid en normaal gedrag in de faciliteit.

Bear Park in Karacabey, nu als je een maand waarin gevangenen hoek van Turkije, was klaar om haar vrijheid te herstellen. Dus ging THKD overal in het land op jacht! Onze media vestigden de aandacht van het publiek op het probleem van "dansende beren met een unieke vaardigheid. Vanuit elke hoek van ons land werd onze vereniging onmiddellijk op de hoogte gebracht waar de beer werd gespeeld; en we gingen de beren in beslag nemen in overeenstemming met deze rapporten. THKD Antalya Branch President Sevda Kıraç heeft hard gewerkt om veel beren te redden en dieren naar Karacabey Bear Park te brengen. Toen we het management van het berenpark eind 2000 met onze projectpartner WSPA overmaakten aan het ministerie van Bosbouw, werd 52 maanden vrijheid genoten met de oude, jonge en nakomelingen die we daar uit gevangenschap hebben gered. Deze prestaties zijn voorgegaan internationaal gewonnen: Libearty - Turkije been van de maand Freedom project, in 2000, werelddierendag Congress gehouden in Londen "Dieren 2000" als "de meest succesvolle dier redden project van de aarde ooit heeft gezien" werd beschouwd. Ongelooflijk succes van dit project is al eeuwenlang een onmisbare traditie in ons land, een zeer brutale en primitieve praktijk die dieren martelt door beer op straat te spelen om geld te verdienen in een korte tijd zoals 3 jaar en de meedogenloze strijd van THKD met berenspelers. dat is gelapt.

THKD heeft al zijn kracht gegeven aan allerlei behandelingen, operaties en castratie van zwerfdieren en dieren van mensen wier economische kracht niet toereikend is voor privéklinieken tot de datum van oprichting in oktober 2005 in het dierenziekenhuis in Istanboel; dierenreddingsvoertuigen vervoerde de gewonde dieren uit verschillende delen van de stad naar de verenigingskliniek. Het aantal behandelde dieren in onze kliniek in 2004 is meer dan 22.000. Het ministerie van Landbouw heeft dierenbeschermingsorganisaties en -stichtingen echter verboden om klinische diensten te verstrekken met het oogmerk dat het een oneerlijke concurrentieomgeving creëert voor particuliere dierenklinieken. THKD moest zijn kliniek sluiten zoals vereist door de instructies van het ministerie dat verdwaalde en verzwakte dieren zouden worden behandeld in gemeentelijke klinieken en dat eigenaardieren zouden moeten worden meegenomen naar privé-dierenklinieken.

We proberen echter onze hulp aan de dieren en hopeloze dierenliefhebbers voort te zetten die op ons hopen. Wij bieden de dieren die gewond of ziek blijken te zijn door mensen die niet toestaan ​​dat de financiële situatie door henzelf wordt betaald.

Het grondbeginsel van THKD is om alle diersoorten in staat te stellen hun leven te leiden onder omstandigheden die niet schadelijk is voor hun welzijn. In overeenstemming met dit principe zijn onze doelstellingen:

• Zieke en gewonde zwerfdieren behandelen
  
  
• Een veilige plek bieden voor gehandicapte dieren
  
  
• Om deel te nemen aan wijdverbreide castratiecampagnes met de slogan "Geboren om te sterven - laten we dit voorkomen"
  
  
• Financiële bijdrage aan de castratie-sterilisatie kosten bij dieren waarvan de eigenaren de kosten niet kunnen dragen
  
  
• Hulp bieden aan zwerfdieren die gewond zijn geraakt bij verkeersongevallen
  
  
• Het opzetten van vaccinatiecampagnes tegen hondsdolheid en het bieden van interne en externe preventie van parasitaire aandoeningen in plattelandsgebieden
  
  
• Activiteiten organiseren die liefde voor dieren bij kinderen en volwassenen teweegbrengen
  
  
• Voorstellen indienen bij autoriteiten om wettelijke maatregelen te laten uitvoeren om dierenmishandeling te voorkomen
  
  
• Om het publiek te laten begrijpen dat straatdieren en wilde dieren evenveel liefde en zorg verdienen als huisdieren
  
  
• Om de gemeenschap bewuster te maken van de noodzaak om boerderijdieren met respect te behandelen
  
  
• Om autoriteiten te waarschuwen wanneer we ons bewust worden van dierenmishandeling
  
  
• Om te helpen een omgeving te creëren in een land waar dieren kunnen leven zonder angst voor mensen en waar mensen hun verplichtingen voor de dieren nakomen

Dit zijn enkele van onze voltooide projecten waarvan er verschillende internationaal zijn erkend, als de successen van THKD.

LIBEARTY - Freedom for the Bears-project. Dit project werd uitgevoerd in samenwerking met WSPA - World Society for the Protection of Animals (nu bekend als World Animal Protection) en was gericht op het redden en revalideren van de dansende beren. Binnen vier jaar konden we deze afschuwelijke praktijk in heel Turkije uitbannen en verbannen. Het wordt internationaal beschouwd als een van de meest succesvolle wereldwijde projecten voor dierenbescherming.

PET Respect was opgericht in coordinatie met WSPA ten behoeve van de castratie en registratie van zwerfdieren. Het was een landelijk project om ambtenaren en dierenartsen die op nationaal en gemeentelijk niveau werken, te overtuigen een ​​leidende rol te spelen. De benodigde medische en chirurgische apparatuur werd geleverd door THKD.

Hydratatie faciliteiten voor de koetspaarden op de Prinseneilanden nabij Istanbul, juist omdat op deze eilanden de watervoorziening tekort schiet. Niet meer gebruikte putten werden gerehabiliteerd en overgedragen aan het gebruik van koetsiers.

Het faciliteren van schaduwrijke rustplaatsen en voedingsondersteuning voor de ezels op deze eilanden.

Het organiseren van trainingssessies voor de koetsiers van de eilanden ten einde hen in staat te stellen goed voor hun dieren te zorgen en ze gezond te houden. Dit zou moeten worden uitgevoerd met de medewerking van dierenwelzijnsspecialisten van het in Engeland gevestigde paardenliefdadigheidsinstituut Brooke Hospital.

De volledige sloop van de ziekenhuis en dierenkliniek afdelingen van ons hoofdkantoor in Şişli, Istanbul en de her oprichting op een manier waardoor een groter aantal straatdieren kan worden ondergebracht tijdens hun behandeling, inclusief grotere en moderne afzonderlijke isolatiesecties voor infectieziekten. Het plan van de shelterafdelingen in het open gedeelte van ons gebouw wordt voorbereid door een Britse asiel-architect om de meest geschikte leefomstandigheden voor de dieren te creeren.

Het moderniseren van operatie-, röntgen-, onderzoeks- en behandelkamers en uitrusten met nieuwe apparaten en instrumenten.

Het leveren van voedsel en dagelijkse behandeling in de nasleep van de aardbeving in 1999 voor gewonde dieren, zowel boerderijdieren als zwerfdieren en huisdieren die hun baasjes kwijt waren geraakt en dakloos waren geworden. We hebben ook basisgezondheidszorg en voedsel en kleding verstrekt aan mensen van wie de huizen tijdens de aardbeving waren verwoest.

Gratis castratiecampagnes voor honden en katten, ongeacht of het zwerfdieren zijn of huisdieren, de kosten betaald door THKD.

Het bieden van levenslange opvang voor gehandicapte dieren die anders niet zouden overleven. We hebben dit bereikt door onze opvang te bouwen in Karacabey in de provincie Bursa.