THKD had geen asiel tot 2000. De kliniek, herstel- en revalidatie-afdeling van onze stichting in Şişli-Istanbul werd volledig afgebroken en opnieuw gebouwd volgens plannen van een gespecialiseerde Britse architect in 1998.. Deze afdelingen die deel uitmaakten van ons hoofdkantoor konden echter niet een plek worden voor langdurige zorg. THKD had een ruimte nodig waar dieren die niet geschikt waren om te worden vrijgelaten vanwege hun handicap de rest van hun leven konden leven, niet in kooien, maar vrij en veilig.

Voor dit doel zochten we naar een stuk grond in Istanbul en zijn buitenwijken, maar het was niet mogelijk om een geschikte plek in deze stedelijke omgeving te vinden. In die tijd was THKD een partner in het LIBEARTY-project en in het coördinerende werk voor het project bezochten we regelmatig het berenreservaat in Karacabey, in de provincie Bursa. Dit reservaat bood een zeer natuurlijke habitat voor de beren. Op een dag op weg naar het reservaat zagen we een bord langs de weg: Land te koop. We stopten en bekeken de grond; het was een vlak, rechthoekig perceel van bijna twee hectare aan de hoofdweg. Er waren een aantal vervallen gebouwen die waren gebruikt als stallen, schapenhokken en een kippenhok. Het land had watervoorziening door een put, een paar schapen graasden op de weelderige groene vegetatie van het land. Het zag er ideaal uit. We reisden toch al regelmatig naar het berenreservaat, waardoor dit stuk grond gunstig lag voor het opzetten van ons asiel. We kochten het land in mei 2000.

Het zou een tehuis worden voor honden die misbruikt waren, honger leden en ledematen misten; hier konden ze vrij maar veilig ronddwalen, met genegenheid en respect worden verzorgd en nooit meer honger lijden. De katten zouden een warm huis hebben en lekker slapen. Vogels die niet konden vliegen, hadden een veilige omheining met voldoende voedsel. Paarden en ezels die waren achtergelaten, omdat ze niet langer sterk genoeg waren om van enig nut te zijn voor hun eigenaars, konden hun balen stro en verse klaver laten opdienen en er zou nooit van hen worden verwacht dat ze onmogelijke ladingen zouden dragen.

Dit was onze droom en het werd werkelijkheid.

De weersomstandigheden hebben hun effect op de staat van onze gebouwen en ze moeten worden gerenoveerd, maar niets van dit alles kan het geluk en welzijn van onze dieren beïnvloeden of de banden van genegenheid tussen hen en ons doorbreken.